Two Hates

Two arguments brought about by hate - either because of the system, or merely sick and tired of waiting for something positive to happen.

The first article caused so much disruptions among Pinoys abroad. Alam nyo naman nature natin, makanti lang konti, nagpupuyos na damdamin.

The second is in retaliation to the first article.

Personally, I give the first article the benefit of the doubt. He may have employed seemingly politically incorrect terms such as "humihimod ng paa ng mga banyagang amo," or "piso tamang barko", yet I believe he used them to drive a point.

While I agree to the premises advanced by author the second post that we have our own individual needs to attend to, I don't necessarily solicit to the idea of utmost practicality. I am guilty of that, and I am now suffering the consequences.

Going abroad is personal decision. It certainly has consequences. But let it not be the case that we Pinoys abroad rejoice in our little successes as we mount the so-called 'desire-to-advance-our-personal-causes.' They look good now, because the country is not in good health. But when the time comes, believe me, it is only then, we will realize that we have lost a lot.

TSOKOLATE
Ni Mike Avenue

Itinatanong ko kung bakit naging bayani ang isang OFW. Hindi agad siya makasagot. Ngumiti siya at iniabot ang mga tsokolateng may tatak na “Made in China" sa likod ng pakete. Ang mga tsokolateng ito sa kamay ko ang isa sa mga sagisag na siya’y kagagaling lamang sa ibang bansa – sa Canada.

Naubos ang mga propesyonal dito. Halos lahat. Ang mga duktor na nagsunog ng kilay ng mahigit sampung taon, mas pinili ang maging nurse na assistant lamang ang ranggo sa abroad. Ang mga nurse naman na dapat ay dito magsisilbi sa bansa, mas ginusto pang mangibang bayan. Ang epekto nito? Bumaba ang antas ng industriya. Nagkasya kasi tayo sa mga second choice dahil ang mga de-kalibre, naroon at kasalukuyang minumura ng amo kapalit ng dolyar. Bayani ka bang tatawagin kung humahalik ka naman sa paa ng mga dayuhan? Labag yata iyan sa prinsipyo ni (Dr. Jose) Rizal. Baka bumangon si Rizal.

To continue reading, click here.

In contrast with

MGA BAYANING MUKHANG PERA
by Buraot

Sawa na akong maging bayani. Alam kong baka isuka ako ni Bonifacio pero kailangan kong magpa-alipin sa mga dayuhan. Tutal bukod sa di naman gumagalaw si Bonifacio kahit lagyan ko ng banderitas yung monumento nya, di rin naman nya mapapakain ang mga janakis ko.

Kaya narito ako, dala-dala ang aking tampipi at gutay gutay na cedula. Wala akong dalang agimat kundi kapal ng mukha at panalanging sana ay tumama din ako sa lottong dollar ang premyo.

To continue reading, click here
*
*